POJAWIENIE SIĘ DÓBR, POŚREDNICZĄCYCH W WYMIANIE BARTEROWEJ.
Wiemy z definicji, że przez pieniądz, rozumiany jest jako towar, uznany za środek wymiany gospodarczej i do tego, jest on towarem oraz środkiem, uznanym w wyniku tzw. zgody społecznej. Historia pieniądza sięga czasów dla człowieka pierwotnych. Stąd pojęcie, pieniądza pierwotnego, który to zastąpił wymianę barterową, czyli podstawowy w tym czasie, sposób nabywania dóbr. Barter, czyli wymiana “rzeczy za rzecz”, stał się dla ludzi z czasem uciążliwy. Było to następstwem tego, że dostrzegli oni dysproporcję oraz różnicę w wartości przedmiotów, którymi się wymieniali. Szybko udało się im zorientować, że barter, nie zawsze jest sprawiedliwy i proporcjonalny co do wartości, tego co dziś nazywamy zyskiem. Uciążliwa stała się również z upływem czasu, bezpośredniość dokonywanych na podstawie barteru transakcji. W efekcie doszło do powstania pośrednika wymiany, którym z reguły był, także towar, taki jak sól, zboże czy skóra. Wyróżnikami dóbr pośredniczących w wymianie, było to, że stanowiły one rzadkość, można je było dzielić oraz były trwałe i jednorodne. Dobra pośredniczące, stanowiły jednocześnie rodzaj dóbr podstawowych. Dzięki wprowadzeniu, tego nowego dla ludzi mechanizmu, mogły wyodrębnić się dwa kolejne, czyli kupno oraz sprzedaż.
PRODUKTY KONSUMPCYJNE JAKO PIERWOTNA FORMA PIENIĄDZA.
Z biegiem czasu, dobra pośredniczące w wymianie, zostały zastąpione przez kolejny środek płatniczy, jakim był metal. Z sukcesem, zastąpił on miejsce dóbr konsumpcyjnych, stając się nowym środkiem wymiany. Metalowe przedmioty, których ludzie używali by zrealizować i sfinalizować transakcję, zostały nazwane monetami. A ze względu na to, co stanowiło ich materiał budulcowy, tzw. pieniądzem kruszcowym. Początkowo, za monety ludzie uznawali jedynie metale nieszlachetne, to jest brąz, miedź oraz żelazo. Potem za sprawą zgody społecznej, pieniądzem kruszcowym, stały się również metale szlachetne, takie jak srebro, złoto czy platyna. Ze względu na fakt, iż metale charakteryzowała trwałość użytkowa i wartość, mogły one stać się formą pieniądza. Wyparcie przez monety, dóbr konsumpcyjnych jako akceptowalnego społecznie środka płatniczego, gwarantował kruszcom, także ich niewielki rozmiar. Dodatkowy plusem, była niepodzielność monet, wykonanych z metalu.
PIENIĄDZ KRUSZCOWY.
Do zacytowanej przez nas, na samym wstępie tego artykułu, definicji pieniądza, należy w tym momencie omawiania jego historii dodać, że jest on również towarem, w jakim wyrażane są ceny oraz wartości, wszystkich innych towarów. Zatem pomimo, tego że pieniądz niezbywalnie jest rzeczą oraz przedmiotem materialnym, pełni on również funkcję symboliczną. Jak wspomnieliśmy, symbolizuje cenę oraz wartość. Z biegiem czasu, pieniądz kruszcowy również zaczął się stawać dla ludzi uciążliwy, podobnie jak miało to miejsce w przypadku barteru i pośredniczących, dóbr konsumpcyjnych. Ludzie zaczęli dostrzegać wady brył kruszcu. W praktyce były one niewygodne, zbyt się od siebie różniły pod względem rozmiaru i właściwych dla siebie wymiarów. Dodatkowym minusem był czas, jaki ludzie musieli poświęcić na ważenie i dzielenie, sztab złota czy srebra, na mniejsze kawałki.
POJAWIENIE SIĘ MONET WYKONANYCH Z METALU.
I w tym właśnie momencie historii ludzkości, nastąpił okresu rozkwitu pieniądza kruszcowego, który przybrał formę monet. Chcąc osiągnąć efekt sprawiedliwej wymiany, ludzie zaczęli dzielić sztaby srebra i złota na mniejsze części. Najpierw miały one formę kulek, które z czasem zaczęto spłaszczać. Pieniądz, wykonany z metalu, przybierał postać, która dziś może się nam kojarzyć z współcześnie, obowiązującym bilonem. Następnie, pojawiła się praktyka, ozdabiania płaskich, drobniejszych części, dużych sztab metali szlachetnych. Na pierwotnych monetach, wybijano pieczęcie znanych władców, królów oraz osób możnych. Czyniono to, nie tylko w celu dekoracyjnym, ale przede wszystkich dla odróżnienia, poszczególnych monet od siebie oraz po to, by móc w ten sposób, zapobiec ich fałszowaniu.
