Wielka Brytania jest największym eksporterem netto usług finansowych, a Londyn, z dogodną strefą czasową, używaniem angielskich i lekkich przepisów, jest światową stolicą finansową. Różne miasta, w tym Wenecja i Amsterdam, posiadały i utraciły tytuł w całej historii. Brexit i możliwa utrata praw paszportowych firm w Wielkiej Brytanii wzbudziły pytania o to, czy miasto może utrzymać swoją pozycję w sercu międzynarodowego systemu walutowego.
Historia finansów w Anglii
Główna dzielnica finansowa Londynu jest w rzeczywistości miastem samym w sobie. Znany jako The City of London, został założony kilka lat po rzymskiej inwazji w 50 r. n.e. na północnym brzegu Tamizy, a nawet ma własnego burmistrza i organ zarządzający o nazwie City of London Corporation. Podobnie jak inne porty, handel kwitł w mieście i przyciągał kupców i przedsiębiorców z całego świata. Historyk Peter Borsay mówi, że populacja Londynu wzrosła z 50 000-60 000 w 1520 roku do miliona pod koniec 18 wieku. W latach 1650-1750 przybywało 8000 imigrantów rocznie, według historycznego demografa Tony’ego Wrigleya. Kupcy ci zakładali gildie i posiadali wielkie wpływy i władzę. Udało im się zapewnić autonomię oraz specjalne wolności i prawa dla mieszkańców, którymi firmy w okolicy cieszą się do dziś. Kupcy zajęli się również bankowością i rozwinęli sektor. Bank Anglii, który stoi w środku miasta, był prywatną korporacją założoną przez kupców w 1694 roku podczas wojny dziewięcioletniej w celu sfinansowania wysiłków wojskowych rządu. Otrzymał różne długoterminowe przywileje i stał się monopolistą. Kawiarnie, liczne w murach miasta w tym czasie, były wykorzystywane jako prowizoryczne biura, które stały się instytucjami finansowymi. Londyńska Giełda Papierów Wartościowych została założona przez maklerów giełdowych, którzy prowadzili działalność w Jonathan’s Coffee House w Change Alley. Podobnie rynek ubezpieczeniowy Lloyd’s of London został nazwany na cześć kawiarni na Tower Street, która była używana przez ubezpieczycieli morskich.
O tym warto pamiętać!
Pod koniec 16 wieku i podczas 17, tradycyjne funkcje bankowe przyjmowania depozytów, pożyczek pieniężnych, wymiany pieniędzy i transferu środków zostały połączone z emisją długu bankowego, który służył jako substytut złotych i srebrnych monet. Nowe funkcjonalności bankowe wspierały rozwój komercyjny i przemysłowy. Pod koniec 17 wieku bankowość stała się również ważna dla potrzeb finansowych wojowniczych państw europejskich. Doprowadziło to do regulacji rządowych i pierwszych banków centralnych – banków, które zarządzają walutą, podażą pieniądza i stopami procentowymi państwa oraz regulują i nadzorują swój system bankowości komercyjnej. Londyn pożyczył i ulepszył innowacje finansowe z Amsterdamu, światowego centrum handlowego i finansowego w 17 wieku. Rozwinął system skoncentrowany na rynku, w przeciwieństwie do systemu skoncentrowanego na banku w holenderskim mieście i stał się bardziej dominujący w 18 wieku, gdy Holandia była świadkiem gospodarczego i politycznego upadku. Siedem lat później rynki finansowe miasta zostały zderegulowane w posunięciu tak ogromnym, że nazwano je “Wielkim Wybuchem”. Usunięcie prowizji o stałym oprocentowaniu, wejście zagranicznych firm i przejście na handel elektroniczny pomogły rozpocząć rewolucję finansową, która umocniłaby pozycję Londynu jako globalnej stolicy finansowej. Średni dzienny obrót Londyńskiej Giełdy Papierów Wartościowych wzrósł z 500 milionów funtów w 1986 roku do ponad 2 miliardów dolarów w 1995 roku. Małe brytyjskie firmy zostały wykupione przez międzynarodowych graczy, a kultura sektora finansowego kraju zmieniła się na zawsze. Miasto stało się również centrum dla wielobilionowego globalnego rynku instrumentów pochodnych w latach 90.
Od tego czasu Londyn cieszy się dobrą passą, ale Brexit to chmura, która wisi nad drapaczami chmur. Firma konsultingowa EY poinformowała, że aktywa o wartości prawie 800 miliardów funtów zostały przeniesione z Wielkiej Brytanii do innych europejskich centrów finansowych w okresie poprzedzającym datę wyjścia 29 marca. Brexit zagraża również dostępowi miasta do zagranicznych talentów, na których polegało od wieków. W 2017 r. 18% siły roboczej w mieście urodziło się w Europie, w porównaniu z 7% w całym kraju. O pozycję Londynu w Europie rywalizują Dublin, Luksemburg, Frankfurt i Paryż. Po obaleniu z pierwszego miejsca w XVIII wieku, Amsterdam może odzyskać część swojej dawnej świetności.
